Wat ik me heel goed kan herinneren van mijn binnenwereld als kind:

Ik verlangde naar iets. Ik verlangde naar iets, maar ik wist niet naar wat. Als ik er nu woorden aan geef, dan voel ik dat ik verlangde naar diepgang. Naar een mysterie. Naar een heel levendige en sappige verbinding met het leven. Ik herinner me hoe ik naar de volwassenen in mijn leven keek en niet het idee had dat zij wisten waar ik zoiets als een diepere beleving kon vinden. Het voelde vlak. Ik werd niet geïnspireerd.

Ik groeide op in Hellevoetsluis.

Op de middelbare school had ik een lerares Nederlands die ik heel graag mocht. Zij had ook een zwak voor mij. Ik denk dat ik bij haar een kleine opening voelde naar een wereld waarin meer te beleven was. Ze leek meer van het leven te weten.

Toen ik 15 was verhuisden mijn moeder, mijn broertjes en ik naar Basel, in Zwitserland. Hoewel het een vrij moeilijke overgang was, was ik blij om op een nieuwe plek te aarden. In een stad waarin zoveel geschiedenis, kunst en cultuur was. Ik heb daar in totaal 5 jaar gewoond en bloeide helemaal op. Ik had hele leuke vrienden en vriendinnen om me heen die zichzelf bijna allemaal al als kunstenaar zagen. We werkten samen aan allerlei creatieve projecten en ik laafde me aan kunst, theater, dans en drum’n’bass (haha).

Wat ik met 17 ook begon te doen (eigenlijk los van mijn vriendengroep) was het bewandelen van een spiritueel pad dmv Kundalini Yoga. Kortom, ik kwam tot leven en vond een veel diepere verbinding met mijn Zijn.

Na 5 jaar Zwitserland wist ik wel dat ik daar niet zou blijven. Ik wist bijvoorbeeld heel zeker dat ik nooit op een Zwitserse man verliefd zou worden. ; )

Wat ik wel wilde doen was heel helder: Ik wilde naar Amsterdam om aan de Rietveld Academie te studeren.

Op die periode kijk ik terug als één van de leukste van mijn leven. Ik heb zoveel gelachen. Zoveel gespeeld. En mijn eigen beeldtaal gevonden.

Wat ik nu heel bijzonder vind als ik terugkijk is dat het werk dat ik toen  maakte al thema’s in zich droeg die ik nu binnen het kader van de pre- en perinatale psychologie verder onderzoek. Zoals bijvoorbeeld deze still  van mijn oor uit een video die onderdeel was van mijn afstuderen in 2009. Dit werk ging over ‘herinneren’.

Toen ik voor het eerst zwanger was in 2012 kwam dat verlangen naar een diepere beleving weer bovendrijven. Ik voelde hoe groots het was nieuw leven te dragen en ik wilde daar diep in duiken. Maar weer vond ik niet echt de inspiratie om me heen. Ik deed tijdens en na die zwangerschap verschillende trainingen (zwangerschapsyoga, doula, postnatale doula) waar ik zeker veel leerde, maar waar ik me nog niet geheel bevredigd door voelde.

Begin 2016 werd ik door een nu heel bijzondere vriendin uitgenodigd voor de opleiding Integratieve Baby Therapie met Matthew Appleton die eenmalig in Nederland georganiseerd zou worden. Ik voelde een heel duidelijke JA en vond daarmee de plek, de diepte, waar ik onbewust naar had gezocht. In de wereld van de pre- en perinatale psychologie ben ik echt thuisgekomen.

Met heel veel liefde en enthousiasme deel ik dit met jou. Omdat ik oprecht geloof dat dit werk levensveranderend is. Dat het het leven voller, rijker, mysterieuzer en meer geaard maakt. 

Je bent in mijn praktijk in Amsterdam (of online) welkom met je hele Zijn.